Lang zal ze leven

Ik vier. Elke ochtend bij het ontwaken probeer ik heel bewust te beslissen om het mooiste uit die dag te halen, al is dat mooiste nog zo klein. Niet elke dag is maneschijn en rozengeur, maar tijd komt in golven van geluk en verdriet. Dat leer ik nu nog steeds. En dat is hoe we elke keer weer wat langer leven. Het is goed dat tijd voorbijgaat, anders zou je nooit de kans hebben om meer dan één keer gelukkig te zijn.

Dit zijn de jaren uit mijn leven (of toch de meeste die ik bewust heb meegemaakt). Voor elk jaar een zin, ter herinnering.

2022 | Elke dag is de mooiste nu, al voel ik me soms nog zo stuk in deze prachtige chaos. Met onze zoon dichtbij valt er hemel op aarde.

2021 | De wereld loopt mank, maar altijd liever de liefde, dan nu niet te hebben geleefd.

2020 | We zijn gehavend, maar niet gestrand. We gaan viraal, als lentelicht.

2019 | Liefde overwintert alles. Dit is ons verzet.

2018 | Aan de voet van mijn gedachten stribbelt een lijf tegen de stroom. Vermorzeld en moe. De wolken wazen. Ik weet niet wat ik hier doe. Mijn lijf zit te wachten, mijn hoofd zelfs te leeg voor ongeduld. Zo vol van druk en druk en stuk. Ik ben een beetje stuk, denk ik.

2017 | Het zijn de mensen met een hoek eraf, de cirkels met een bocht erin, die perfecte schoonheid het allermeest benaderen. Zeg maar dat jij het hebt gezegd.

2016 | Ik moet het geloven, ik heb het beloofd, dat licht wel gebroken kan, maar niet gedoofd.

2015 | Met ezelsoren van altijd opnieuw en nooit genoeg.

2014 | En als toemaatje: mijn oma. Zij verdient mijn grootste dank. Ze leerde me in mezelf geloven en kreeg me altijd aan het lachen, ook al zag ik het soms niet meer zitten om bergen te blijven verzetten. Zelfs nu ik al iets meer dan 365 dagen enkel naar de maan kan kijken en glimlach, in de hoop dat zij daar is, voel ik haar zo intens bij me. Lieve oma, met geen woorden kan ik beschrijven hoe dankbaar ik je ben. Je leerde me doorzetten en de moed nooit op te geven. Dit is voor jou.

2013 | Als dat is hoe de dood eruitziet, dan wil ik er nooit nog iets mee te maken hebben.

2012 | Ik herinner het me nu al, ondanks de tegenslagen, het beste najaar ooit.

2011 | Mijn broer, mijn zus en ik hebben het mooiste plekje op aarde gevonden. Boven op een rots alleen maar blauwte en stilte en samen zijn, zo ver je kijken kan.

2010 | Mijn toekomst ligt daar, in dat gebouw besloten, maar het is zo beangstigend; ik heb het gevoel dat ik er nooit zal aarden.

2009 | Dit schooljaar wordt de moeilijkste strijd die ik ooit gestreden heb. Ik moet geloven dat er daarbuiten iemand is die me nodig heeft. Ik moet dit leven verdienen.

2008 | Ik ben zestien nu, op de dool, op zoek naar wie ik ben, maar dat is zo veel moeilijker dan ik eerst dacht.

2007 | Vroeger toen ik klein was, was opa nog niet dood. Mama zat nog naast hem, en ik zat op haar schoot.

2006 | Onderweg heb ik een prachtige oranje bloem gezien.

2004 | Volgend jaar een nieuwe school. Het is, en blijft, een grote stap.

2000 | Mijn hart is jouw huis, als jij er niet meer bent. Mijn hart is jouw thuis.