20 januari 2021 | 

Ode aan elke schone mens die het zelf niet ziet. 
(Want jij bent een pareltje. Je maakt me stil.) 
Je woorden verstillen en verstommen 
in deze verdomde wereld waarin zo weinig 
nog vanzelf spreekt. En al helpt geen ene omarming 
tegen de donkerte in je hart, ik gun je elke scheur 
in dat zwart in jou. Als licht. 
Ik wil er voor je zijn. 
Verdriet moet gevoeld, mag niet onder de mat. 
Soms is zelfs het verstrijken van de tijd vergeefs. 
Dus voel het maar. Ga kapot, huil de longen uit je lijf. 
Als rouw tussen jou in komt staan, als dat dreigt, 
dan echo ik jouw tranen. Dan ben ik naast je 
in de pijn. Dank je dat je er bent. 
Hoe gebroken dat soms ook voelt. 
Als je valt, val je zacht. Beloofd. Ik heb je.