19 januari 2017 |
Het staat zwart op wit te lezen dat licht
de schoonste kant van schaduw is.
Een verloren vogel zong het vanochtend nog
verscholen in Kleine Pieter Pot.
Een lied van de lente en pal boven
Jupiter stil een maan van kraters en ijs.
De winter bijt door. De straten.
De dag en de nacht zijn vrijgelaten.
Gelukkig maar. Stel u voor.
Een bed en koffie en een wolkje adem
in een cel zonder sleutel gevangen op slot.
Kerst is hier op straat gezet. Zag ik.
Maar schijn durft wel eens liegen.
