22 november 2018 |
In het holst van de nacht,
maak er tijd bij.
Laat ons langzaam en zacht,
wij, tijd en de hemel,
draaien tot we sterren zien.
En vul de ochtend dan tot de nok
met kaneel en een honingzoete zoen.
Laat troost, achter een wolk van melk,
schuilen als een kind –
dat het allemaal te veel en te luid,
en te dichtbij vindt.
En verplicht de dag te wachten.
Huil maar, ’t komt wel weer goed.
Dan drinken we melk met honing.
Tijd maken is hoe je genezen doet.
