27 juli 2011 |

De begraafplaats van de Common Wealth met graven van slachtoffers van de Battle of Crete keek uit op een prachtige baai.

Het was bevreemdend.

Overal lagen zulke jonge mannen begraven. Helemaal vooraan, dicht bij de zee, zag ik een grafsteen van een jongeman die pas achttien was toen hij stierf. Ik werd er stil van. Al die gesneuvelden kende ik niet, leefden in zo’n andere wereld, maar kregen nooit de kansen die ik krijg.

Dat doet je stilstaan bij het leven.

En toch voelde ik een soort van verbondenheid met hen, ontroering tot heel diep in mijn ziel.