8 september 2018 |
Eenzaamheid is traag verwelken,
druilerig als ochtendgrijs,
klaterende regen zonder dauw.
Ik hou van jou zonder van en jij.
Open nog de letter in zijn greep.
Ik hou, ik hou, ik hou.
Eenzaamheid komt spoken onder ’t bed,
plots en tergend traag als reizen
op een overvol perron
(pas op: doorrijdende trein,
spookrijder gesignaleerd,
blijf op veilige afstand,
houd uiterst rechts en haal niet in).
Houd in, houd in, houd in.
Eenzaamheid gaat de wereld rond.
Ik houd mijn adem in.
